Συνταγές με φύλλα μολόχας

Σήμερα δεν θα γράψω συνταγή με το συνηθισμένο τρόπο. Θα σας παραπέμψω σε άλλο post για υλικά κλπ... Απλά θέλω να καταγράψω την χρήση ενός ακόμη φυτού στην κουζίνα της Κρήτης . Ενός φυτού που όλοι το γνωρίζουμε αλλά αμφιβάλλω αν όλοι ξέρουμε ότι είναι βρώσιμο και μάλιστα χρήσιμο. Για τη νοστιμιά του οι γνώμες διίστανται.





Κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από τη γεύση του αλλά επειδή εδώ θεωρώ υποχρέωσή μου να παρουσιάζω ό,τι μαγειρεύεται ή μαγειρευόταν στην Κρήτη, θα αναφέρω και αυτή τη συνταγή.
Η μολόχα είναι πολύ συνηθισμένη σε όλη την Ελλάδα. Παρόλο που λέμε μολόχες και τα γεράνια (άλλωστε στην ίδια οικογένεια ανήκουν) , βρώσιμη μολόχα είναι η αγριομολόχα .



Η φωτογραφία από εδώ

Εκείνο το φυτό με τα πλατιά φύλλα και τα μωβ ροζ λουλουδάκια . Τα χωράφια είναι γεμάτο από μολόχες. Καταπράσινες αυτήν την εποχή και ολάνθιστες αργότερα. Φυτρώνει και φουντώνει το Χειμώνα και ανθίζει από την Άνοιξη και μετά. Ήταν γνωστή από τον 7ο π.Χ αιώνα και αγαπητή στον Πλάτωνα και στον Πυθαγόρα. Οι Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά και ο Πλίνιος την αναφέρει σαν φάρμακο. Υπήρχε στην κουζίνα των Αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμαίων και των Βυζαντινών.



Έχει μαλακτική και ήπια καθαρτική δράση και γι αυτό θεωρούνταν πολύτιμη τροφή. Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί της μαγειρεύονται αυτήν την εποχή και μετά την άνθηση αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος που λέγεται ότι δρα σαν αποχρεμπτικό και σαν ήπιο υπακτικό.





Η μάνα μου λοιπόν είχε φαγωθεί: «βρες μολόχες και φτιάξε ντολμάδες να τους βάλεις στο blog. Δεν υπάρχουν νοστιμότεροι». Όταν λοιπόν είδα μια τεράστια αγριομολόχα στην αυλή της φίλης μου την …κλάδεψα μέχρι τις ρίζες που λένε… Και ιδού οι ντολμάδες μου!





Τα υλικά, οι ποσότητες , οι αναλογίες και η παρασκευή είναι όπως ακριβώς στα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα.





Διαλέγουμε μεγάλα και γερά αλλά τρυφερά φύλλα μολόχας, τα ζεματάμε ελαφρά και τυλίγουμε ντολμαδάκια.





Τα περιχύνουμε με ελαιόλαδο και νερό και τα βάζουμε να βράσουν. Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε σε μέτρια τη θερμοκρασία γιατί αν βράζουν έντονα θα ξετυλιχθούν και όταν γίνουν τα σερβίρουμε με λεμόνι ή τα αυγοκόβουμε. Εγώ τα αυγόκοψα γιατί έβαλα και λίγο κιμά.





Αν είστε τολμηροί στις γεύσεις επιχειρείστε να τα δοκιμάσετε!


Παρατηρήσεις:


1)Τα φύλλα και οι βλαστοί της μολόχας μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε σαλάτες (βρασμένα) και σε τσιγαριστά χόρτα και σε πίτες. Στο ψάξιμο, βρήκα ότι ο Γιάννης Μπαξεβάνης έχει δώσει συνταγή με μπακαλιάρο και μολόχες και λέω να τη δοκιμάσω πριν ανθίσουν…


ΠΗΓΗ

Μολόχες με μπακαλιάρο

Μαζεύω πάρα πολλά χόρτα. Κάποια στιγμή μάζευα μολόχες και μου λέει μια γιαγιά: Τι τις κάνεις; Απαντώ: Τις μαγειρεύω. Μου λέει: Εκατό χρόνια θα ζήσεις, εμείς τις είχαμε για φάρμακο όταν ήμασταν μικροί. Μου είπε πώς μαγείρευαν τις μολόχες και τις έβαζαν με μπακαλιάρο στο φούρνο. Από εκεί πήρα την ιδέα. Και όπως συμβαίνει πάντα, το μαγείρεψα όπως εγώ το είχα στο μυαλό μου, σύμφωνα με την προσωπικότητά μου.
Πρέπει να κόψεις, λοιπόν, λίγες μολόχες. Οι μολόχες έχουν γεύση μπάμιας, που σε μερικούς αρέσει έντονα και σε κάποιους δεν πολυαρέσει. Αλλά μπορείς να το κάνεις λίγο πιο ελαφρύ. Δηλαδή, να πάρεις κρεμμυδάκια φρέσκα, δυο τρία αρωματικά ακόμα, όπως άνηθο, λίγο μάραθο, λίγες μολόχες. Θα τις τσιγαρίσεις με ελαιόλαδο και το κρεμμυδάκι το φρέσκο και λίγο ξερό. Βάζεις και λίγη ντοματούλα και τις αφήνεις με λίγο ζουμάκι –αν έχεις ψαρόζουμο ακόμη καλύτερα- να βράζουν. Όσοι βρίσκουν ότι είναι δυνατή γεύση, μπορούν να ρίξουν μέσα και λίγα σπανάκια. Βράζουμε για λίγα λεπτά, τα βάζουμε σε ένα ταψάκι, βάζουμε επάνω τον μπακαλιάρο –παστό μπακαλιάρο ξαλμυρισμένο (γίνεται και με φρέσκο, αλλά με λιγότερο ψήσιμο στο φούρνο), τρίβουμε πάνω ντοματούλα, λίγο σπασμένο σκορδάκι στο γουδί, λαδάκι και το βάζεις στο φούρνο. Και παίρνει γεύση και το ψάρι από τη μολόχα και η μολόχα από το ψάρι. Σε 20 λεπτά περίπου είναι έτοιμο.

____________________________________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
Μολόχα "παύει τας ωδίνας"