Περιγραφή : Το αρπαγόφυτο (Harpagophytum procumbens) ονομάζεται αλλιώς και ξύλινη αράχνη ή Νύχι του διαβόλου και χρησιμοποιείται από παλιά για την αντιμετώπιση ρευματικών πόνων. Είναι ένα έρπον ποώδες πολυετές φυτό με μια ανθεκτική κεντρική ρίζα που περιλαμβάνει μία ομάδα από δευτερεύοντες κονδύλους που κρέμονται από αυτήν, έχει αγκαθωτούς καρπούς και το χρώμα των ανθών του ποικίλλει.
Θεραπευτικές Ιδιότητες : Είναι κατάλληλο ενάντια σε πόνους ρευματισμών, αρθριτικών και αρθρίτιδας, ουρικής αρθρίτιδας. Γενικότερα θεωρείται ισχυρό αναλγητικό, καταπραϋντικό, αντισπασμωδικό αλλά και αντιφλεγμονώδες. Συνίσταται επίσης για πόνους στην πλάτη λόγω σπονδύλωσης, αλλά και γενικότερα μυοσκελετικούς πόνους, προβλήματα χολικών αλάτων, ανεβασμένο ζάχαρο, διαταραχές ήπατος, νεφρών και χοληδόχου κύστης. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Χρήση: Χρησιμοποιείται ως αφέψημα. Οι αποξηραμένοι κόνδυλοι του φυτού χρησιμοποιούνται για να μετριάσουν τον πόνο και τον πυρετό αλλά και να διεγείρουν την χώνεψη.
Τα ζώα της Νότιας Αφρικής μερικές φορές μπορεί να πεθάνουν από ασιτία, καθώς οι καρποί του Αρπαγόφυτου γαντζώνονται στο στόμα τους και δεν μπορούν να αποκολληθούν. Οι καρποί έχουν προσαρμοστεί στη διασπορά από τα ζώα, καθώς γαντζώνονται στα πόδια τους στις τρίχες και στο δέρμα τους και έτσι μεταφέρονται μακριά. Όταν κάποτε αποκολληθούν και πέσουν στο έδαφος, ανοίγουν, και οι σπόροι σκορπίζονται σε νέες περιοχές. Οι δευτερεύοντες κόνδυλοι των αρπαγόφυτων ξεθάβονται και τρώγονται από φυτοφάγα ζώα, όπως αντιλόπες και σκαντζόχοιρους.
Το αρπαγόφυτο είναι όμως ένα από τα πιο πολύτιμα φαρμακευτικά φυτά που έχει προσφέρει η Νότια Αφρική στον κόσμο. Το 1904, στη Νοτιοδυτική Αφρική κατά τη διάρκεια εξέγερσης της φυλής Hottentos ενάντια στο γερμανικό προτεκτοράτο, οι απώλειες ήταν πολυάριθμες. Ένας Γερμανός γιατρός ο Menhert βλέποντας ότι οι πληγές των Hottentos επουλώνονταν με μεγάλη ταχύτητα, παρατήρησε ότι οι μάγοι χρησιμοποιούσαν το αφέψημα της ρίζας.
Η χρήση του είναι πολυσχιδής και πολλοί τόνοι από αποξηραμένους κονδύλους του φυτού εξάγονται κάθε χρόνο κυρίως στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από αυτούς συλλέγονται από άγρια φυτά, γι' αυτό δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην υπάρξει υπερβολική συλλογή και κινδυνεύσει το είδος με εξάλειψη. Οι προσπάθειες που γίνονται ώστε να μετατραπεί το φυτό σε καλλιεργήσιμο δεν έχουν αποδώσει ακόμη.
Το αρπαγόφυτο είναι ένα έρπον ποώδες πολυετές φυτό με μια ανθεκτική κεντρική ρίζα που περιλαμβάνει μία ομάδα από δευτερεύοντες κονδύλους που κρέμονται από αυτήν. Έρποντα ετήσια κλαδιά με αντίθετα φύλλα ξεκινούν από τον κεντρικό κορμό. Τα φύλλα είναι ακανόνιστα και γκριζοπράσινα επειδή καλύπτονται από μικροσκοπικά υπόλευκα κολλώδη κύτταρα.
Το αρπαγόφυτο ονομάζεται αλλιώς και ξύλινη αράχνη ή Νύχι του διαβόλου (Devil's Claw).Τα άνθη του αρπαγόφυτου έχουν σχήμα τρομπέτας και βρίσκονται σε χρώματα όπως βελούδινο κόκκινο, μωβ και ροζ, ενώ στο εσωτερικό τους κιτρινίζουν. Μπορεί να βρεθούν και φυτά με εντελώς κίτρινα ή λευκά άνθη.
Οι χαρακτηριστικοί καρποί του από τους οποίους προέρχονται και οι διάφορες ονομασίες του φυτού, είναι ξυλώδεις, ωοειδείς, πλακουτσές κάψες οπλισμένες με δύο κεντρικά αγκάθια και δύο παράπλευρες σειρές από 12 ως 16 μυτερά αγκάθια σε σχήμα γάντζου (άρπαγες). Οι καρποί περιέχουν καφέ και μαύρους στενόμακρους τραχείς σπόρους. Τα φυτά ανθίζουν κυρίως από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο (καλοκαίρι) στο Νότιο ημισφαίριο και ξεκινάν να καρπίζουν από τον Ιανουάριο.
Το αρπαγόφυτο φυτρώνει κυρίως στις σαβάνες και έχει συνδεθεί κυρίως με το ξηρό αμμώδες τοπίο της ερήμου Καλαχάρι. Συνήθως ευδοκιμεί σε πεδινές περιοχές και σε αμμόλοφους, σε αμμώδες έδαφος αλλά και σε πετρώδες. Αντέχει σε εδάφη φτωχά σε θρεπτικά συστατικά, όπως και στις παγωνιές καθώς βρίσκεται σε νάρκη τον χειμώνα, σαν γεώφυτο που είναι. Η εξάπλωσή του είναι συχνά ανομοιογενής.
Το αρπαγόφυτο είναι από πολύ παλιά γνωστό σαν φαρμακευτικό φυτό, με τους Βουσμανούς της ερήμου Καλαχάρι να το έχουν χρησιμοποιήσει πρώτοι εδώ και πολλές γενιές. Οι δευτερεύοντες μακριοί κόνδυλοι χρησιμοποιούνται για να να μετριάσουν τον πόνο και τον πυρετό και να διεγείρουν την χώνεψη. Οι ευρώπαίοι άποικοι που μετέφεραν το αρπαγόφυτο στα σπίτια τους το χρησιμοποίησαν σαν φάρμακο κατά της αρθρίτιδας.
Η παγκόσμια κατανάλωση του φυτού άρχισε να αυξάνεται δραματικά μετά το 1962 και η αύξηση αυτή συνεχίζεται και στον αιώνα μας, Στις μέρες μας το αρπαγόφυτο θεωρείται θεραπευτικό για πάρα πολλές ασθένειες.
Η Ναμίμπια εξήγαγε 2000 τόνους από αποξηραμένες ρίζες αρπαγόφυτου σε ένα χρόνο, που είχαν αναπτυχθεί σε περισσότερα από 50 εκατομμύρια φυτά! Οι ιθαγενείς συλλέκτες, οι οποίοι είναι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, προέρχονται συνήθως από πολύ φτωχές κοινότητες που ζουν δίπλα στην έρημο. Συνήθως είναι γυναίκες 40 -60 ετών, που έχουν πολύ λίγες επιλογές να καλυτερεύσουν τη ζωή τους και η συλλογή των αρπαγόφυτων τους δίνει μια διέξοδο. Αυτό αντισταθμίζει την πενιχρή ανταμοιβή για τις πολλές ώρες δουλειάς και τις τεράστιες αποστάσεις που πρέπει να διανύσουν με τα πόδια.
Οι ρίζες του αρπαγόφυτου είναι πλούσιες σε glucoiridoides, procumbide και αρπαγοσίδη που έχουν αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση.
Η αξία του αρπαγόφυτου στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας, των ρευματισμών και των μυοσκελετικών αλγών είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη.
Μελέτες έδειξαν μείωση του πόνου των αρθρώσεων και βελτίωση της κινητικότητας και ευλυγισίας των αρθρώσεων. Επίσης χρησιμοποιείται σε αντιμετώπιση προβλημάτων των αθλητών όπως τενοντίτιδα, θλάσεις, πόνοι αρθρώσεων από την έντονη προσπάθεια κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου