Βάλσαμο -βαλσαμόχορτο -σπαθόχορτο.

Το βάλσαμο (επιστ. Υπερικόν το διάτρητον, Hypericum perforatum) είναι φυτό του γένους Υπερικόν. Ήταν γνωστό ως υπερικό στην Αρχαία Ελλάδα, ενώ στη νεότερη Ελλάδα είναι γνωστό ως βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο, ενώ στην ξένη (αγγλική) βιβλιογραφία αναφέρεται ως St. John's wort.

Τα φύλλα του Βάλσαμου είναι φωτεινά κίτρινα-πορτοκαλί και τα πέταλα συνήθως κίτρινα. Όταν γυρίσουν προς το φως, αποκαλύπτουν ημιδιαφανείς στιγμές, που δίνουν την εντύπωση πως είναι διάτρητες.



Οι κουκίδες αυτές δεν είναι όμως τρύπες, αλλά έγχρωμα αιθέρια έλαια και ρητίνες. Αν τρίψει κανείς τις μαύρες αυτές κουκίδες που έχουν τα 5 πέταλα με τα δάχτυλά του, αυτά θα γίνουν κόκκινα. Για πολλούς φυτοθεραπευτές, αυτές οι κουκίδες περιέχουν μερικά από τα πιο πολύτιμα και αποτελεσματικά φυτικά συστατικά.

Οι στήμονες του φυτού έχουν ιδιαίτερη μορφή, με στερεό κυλινδρικό στέλεχος, με δύο γραμμές που εξέχουν κατά μήκος. Αυτές οι γραμμές κάνουν τον στήμονα να μοιάζει επίπεδος, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο στον κόσμο των φυτών.
Περιέχει υπερικίνη και ψευδο-υπερικίνη, φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα και αιθέρια έλαια (0,13% σε ολόκληρο το φυτό).

Πότε και Πως συλλέγουμε το βαλσαμόχορτο
και Πως το χρησιμοποιούμε;


Στα μέσα του καλοκαιριού θα το βρούμε παντού ανθισμένο…
τα κίτρινά του άνθη φαίνονται από μακρυά….Συλλέγουμε Τις Ανθισμένες Κορυφές Μαζί Με Φύλλα Και Βλαστούς…
(Όταν Συλλέγουμε Κάτι Από Τη Φύση Πάντα Παίρνουμε Όσο Χρειαζόμαστε Και Πάντα Μα Πάντα Πρέπει Να Σκεφτόμαστε Ότι Και Την Άλλη Χρονιά Θα Χρειαστούμε Έτσι Πάντα Πρέπει Να Μένουν Τα Άνθη Που Θα Γίνουν Ο Σπόρος Της Επόμενης Χρονιά )
τα αποξηραίνουμε στον ήλιο τα τοποθετούμε σε σκουρόχρωμα βάζα ή…
σε λινατσένια σακουλάκια και…
τα αποθηκεύουμε σε σκοτεινό και ξηρό μέρος για όλο τον χειμώνα…


Εφαρμογές

ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ Το βοτάνι της ψυχής χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Πάνω από 30 κλινικές δοκιμές έχουν μελετήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της για την κλινική κατάθλιψη.
Είναι ένα πολύ αξιόλογο φυτό που έχει χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια. Ενισχύει το ανοσοποιητικό και μελετάται από ερευνητές του AIDS.
Αναφέρεται ακόμη και σε αρχαία κείμενα του Γαληνού ως αντικαταθλιπτικό.



Το αιθέριο έλαιο του φυτού (το γνωστό σπαθόλαδο ) παρασκευάζεται με 10 μέρη άνθη του φυτού σε 100 μέρη λαδιού , που τοποθετούνται σ ' ένα γυάλινο δοχείο και αφήνονται κλεισμένα για 20-30 μέρες, σε μέρος που βλέπει ο ήλιος.Αφού το στραγγίσουμε με ένα τουλπάνι ή ψιλό σουρωτήρι το τοποθετούμε σε σκουρόχρωμο μπουκάλι και το αποθηκεύουμε σε δροσερό ξηρό μέρος.

 Έχει χρώμα ζωηρό κόκκινο και ενεργεί αποτελεσματικά μέσα σε 3 μέρες, ως ένα θαυματουργό επουλωτικό φάρμακο , εξαιρετικό για τα εγκαύματα, καθώς και ως αντιφλεγμονώδες.

 Γενικά, το σπαθόλαδο  χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των πληγών, των εγκαυμάτων και των ελκών , των εξωτερικών άλλα και του στομαχιού ( με εσωτερική χρήση), ενώ το έγχυμα του φυτού χρησιμοποιείται εναντίον διαφόρων παθήσεων των πνευμόνων, καθώς και των αγωγών του ουροποιητικού συστήματος.

 Καταπλάσματα με κοπανισμένα φύλλα, επιδρούν ανακουφιστικά ή και θεραπευτικά ακόμα , στους μώλωπες , ζεματίσματα , τσιμπήματα , εγκαύματα , εκδορές . Το αφέψημα του φυτού είναι κατά της δυσεντερίας, της κιτρινάδας, των παθήσεων του συκωτιού και ακόμα κατά των ελκών και των σκουληκιών

 Οι κάτοικοι των βαλτωδών περιοχών, χρησιμοποιούν το φυτό σε έγχυμα κατά των ελωδών πυρετών , ως αιμοστατικό και ως επουλωτικό των πληγών .

 Για τον τελευταίο αυτό σκοπό, χρησιμοποιούν ψυχρά καταπλάσματα του φυτού, πάνω στις πληγές. 

Οι Γάλλοι χωρικοί παρασκευάζουν με το έγχυμα του φυτού σε οινόπνευμα , ένα είδος ηδύποτου (Ratafia), ενώ οι Ελβετοί παρασκευάζουν από το βάλσαμο το περίφημο ερυθρό απόσταγμα ή κόκκινη ρακή ( Eau - de - vie - rouge ).

Χρήση του φυτού γίνεται συνήθως με αφέψημα ανθέων (15-30 γρ . σε 1 λίτρο νερό) ή και ανθέων και βλαστών (3 κουταλιές σε μισό κιλό νερό, αφήνουμε να βράσουν και πίνουμε απ ' αυτό 1 ποτήρι ζεστό το πρωί ).

 Επίσης , χρησιμοποιείται εσωτερικά το λάδι του φυτού (6-8 σταγόνες πάνω σε ζάχαρη) και εξωτερικά (κατεργασία των ανθέων μέσα σε ελαιόλαδο 10%) για εντριβές και επαλείψεις .
Το αφέψημα των ανθισμένων κορυφών του φυτού , δόθηκε πολλές φορές μ ' επιτυχία κατά των χρόνιων πνευμονικών κατάρρων , του άσθματος , της φυματίωσης , με πυκνές αποχρέμψεις και κατάρρων της ουροδόχου κύστης.

Ο Dubois χρησιμοποιούσε το έγχυμα του φυτού κατά της υδρωπικίας και το θεωρούσε ως μοναδικό για να προκαλέσει μια διούρηση που είχε εντελώς σταματήσει. Ο ίδιος άλλωστε με μείγμα με ρίζα του φυτού σκλήθρα (ή άλνου), με κισσό , σαλέπι και άλλους λειχήνες, το χρησιμοποιούσε εναντίον χρόνιων αναπνευστικών νοσημάτων . 

Χρήση του φυτού γίνεται επίσης με έγχυμα (15-30 γρ. σε 1 κιλό νερό), με βάμμα οινοπνευματώδες εναντίον της αιμόπτυσης, αλλά και ως αντιπυρετικό), ως κρασί (30 γρ . σε 1 κιλό άσπρου κρασιού σε κατεργασία και σε δόση 50-100 γρ , τη μέρα , κατά των διαλειπόντων πυρετών) και ακόμα σαν ηδύποτο Ratafia (30 γρ , ανθέων με 500 γρ. ρακής - αποστάγματος οίνου ή σταφυλιών - μέσα σε καλά κλεισμένο μπουκάλι , που αφήνεται στον ήλιο για 15-20 μέρες, φιλτράρεται στη συνέχεια και προσθέτονται 60 γρ. ζάχαρης).

Το εκχύλισμα του βάλσαμου συνίσταται για την αρθρίτιδα και την ποδάγρα , την πρόληψη της νυχτερινής ούρησης με επάλειψη στη βάση της σπονδυλικής στήλης με αλοιφή .


Το βάλσαμο χρησιμοποιούνταν πολύ στα παλιά συνταγολόγια και ειδικότερα στην παρασκευή αντινεφρικών και αντικαχεκτικών σιροπιών , όπως και στη σύνθεση μιας σκόνης του Pelmarius (που τη χρησιμοποιούσαν κατά της λύσσας).

Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν:

Για το Διοσκουρίδη ήταν:
Διουρητικό…
Εμμηναγωγό…
Αντιπυρετικό…
Κατά Του Τετερταίου Πυρετού Όταν Πίνεται Με Οίνο…
Αποτελεσματικό Αντίδοτο Σε Δηλητηριώδη Δαγκώματα…
Ιδανικό Κατάπλασμα Για Την Θεραπεία Των Εγκαυμάτων…


Για τον Ιπποκράτη ηταν:
Ψυκτικό…
Αναλγητικό Σε Περιπτώσεις Λυγγώδους Πυρετού…
Αναλγητικό Σε Περιπτώσεις Ρήξης Της Πνευμονικής Αρτηρίας…


Για τον Γαληνό ηταν:

Διουρητικό…

Εμμηναγωγό…
Ξηραντικό…
Κατά Των Εγκαυμάτων…
Αποτελεσματικό Ίαμα Για Την Αντιμετώπιση Της Ισχυαλγίας…


Για τον Πλίνιο ηταν:
Βελτιωτικό Της Ροής Των Ούρων…
Απαραίτητο Στην Αντιμετώπιση Των Προβλημάτων Της Κύστης…




Για τον Αέτιo…

ο οποίος βασίστηκε στα γραπτά του Γαληνού καταπολεμούσε:
Τη Θλίψη…
Την Ημικρανία…
Την Ατονία…
Την Ανορεξία…
Την Επιληψία…
Τη Μανία…
Τα Εξανθήματα…
Τις Στομαχικές Διαταραχές…
Τους Πυρετούς Και..
Όλα Τα Κακοήθη Και Καρκινώδη Έλκη…




Για τον Παράκελσο ηταν:

άριστο ίαμα για την κατάθλιψη και όλες τις παρόμοιες παθήσεις…

άριστο επουλωτικό…

Το Hypericum Των Λατίνων…

Το Βαλσαμόχορτο Των Ελλήνων Και…

Λόγω Της Μεγάλης Επουλωτικής Και Αντισηπτικής Του Δράσης….

Το Βάλσαμο Της Ψυχής…

Το Λειχηνόχορτο…
Το Σπαθόχορτο…
Το Βοτάνι Των Πληγών…
Το Βοτάνι Των Γυναικών…
Το Χελωνόχορτο…
Το Βοτάνι Του Προδρόμου…
Το Βάλσαμο…
Το Βαλσαμάκι…
Το Υπερικό Το Διάτρητο…

Οι χρωστικές του βάλσαμου ( κόκκινη και κίτρινη ) χρησημιοποιούνται στην Ευρώπη για τη βαφή μάλλινων και μεταξωτών κλωστών .



ΠΡΟΣΟΧΗ Αντενδείκνυται για γυναίκες που χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά, ασθενείς που λαμβάνουν κυκλοσπορίνες ή πάσχουν από νόσους του ήπατος. Τις θεραπευτικές του ιδιότητες γνώριζαν οι αρχαίοι Ελληνες, οι Ιταλοί, οι Αραβες και οι Πέρσες.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ:

http://el.wikipedia.
http://www.dwdekamhnes.
http://botanologio